Przykład przypisów do hipotetycznej rozprawy

Przykład  przypisów do hipotetycznej rozprawy z zakresu historii literatury polskiej (w celu zastosowania słów: Ibidem, Idem, Eadem, Opere citato - często używanych w przypisach):

1.     JANION, Maria. Romantyzm a początek świata nowożytnego. W: Gorączka romantyczna. Warszawa 1975, s. 42.

2.     SŁOWACKI, Juliusz. Ja Orfeusz. Liryki i fragmenty z lat 1936-1849. Oprac. Marian Bizan. Warszawa 1974, s. 46.

3.     Tenże (lub Idem), s. 50.

4.     JANION, Maria. Krasiński a Hegel. W: Romantyzm. Studia o ideach i stylu. Warszawa 1969, s. 125.

5.     Tamże (lub Ibidem), s. 136.

6.     PIWIŃSKA, Marta. Juliusz Słowacki od duchów. Warszawa 1992. Archeologia ducha, s. 392.

7.     JANION. Romantyzm a ..., op.cit., s. 45.

8.     PIWIŃSKA, op.cit., s. 396.

9.     TAMŻE (lub Ibidem).

10. JANION. Krasiński a Hegel, op. cit., s. 138.

11. Taż (lub Eadem). Ruch wyobraźni romantycznej. W: Odnawianie znaczeń. Kraków 1980, s. 158.

Ibidem (pisać kursywą)         - znaczy: Tamże.

Idem (pisać kursywą)            - znaczy: Tenże.

Eadem (pisać kursywą)         - znaczy: Taż.

Opere citato - skrót: op. cit. (pisać kursywą) -  znaczy: W cytowanym dziele.

Należy konsekwentnie stosować nazwy łacińskie lub polskie.

   Jeżeli uszeregowany alfabetycznie wykaz przypisów zawiera dwie pozycje lub więcej o tym samym pierwszym elemencie i pozycje te następują bezpośrednio  po sobie, można w drugim i następnych przypisach pierwszy element zastąpić myślnikiem.

Przykład:

1.     OKOŃ, Wincenty. Nowy słownik pedagogiczny. Wyd. 2. Warszawa : Wydawnictwa   Szkolne i Pedagogiczne, 2002.

2.  - . Wizerunki sławnych pedagogów. Warszawa 2000.

3.  - . Zarys dydaktyki ogólnej. Wyd. 7. 2003.

         Jeżeli wszystkie pozycje w wykazie przypisów bibliograficznych lub w jego wyodrębnionym dziale  są wprowadzane pod takim samym pierwszym elementem, można pierwszy element całkiem pominąć, pod warunkiem, że nagłówek wykazu lub działu wskazuje  wyraźnie wspólny element.

         W wykazach rzeczowych, gdzie element "odpowiedzialność główna" nie jest niezbędny do uszeregowania alfabetycznego, można tę odpowiedzialność podać po tytule. Wykaz szeregujemy wówczas alfabetycznie według tytułów.

W książkach z zakresu dyscyplin, np. medycyna, chemia, elektronika,  w których data  opublikowania cytowanych danych  ma pierwszorzędne znaczenie  informacyjne, można zastosować  tzw. system  nazwisko/data. Wówczas pozycje należy szeregować  alfabetycznie wg nazwisk autorów,
a prace jednego autorstwa  - wg lat wydania,  od najstarszych  do najnowszych. W tym systemie  pozycji  nie należy numerować.

W  systemie nazwisko/data    bezpośrednio po nazwie autora należy podać rok opublikowania dokumentu a po nim dalsze elementy opisu. Nie dopuszcza się podawania  roku przed nazwiskiem.

Rok zaleca się ująć w nawiasy lub przecinki bądź wyróżnić graficznie. Jeżeli cytuje się kilka dzieł jednego autorstwa  opublikowanych  w tym samym roku, po dacie należy dodać  kolejne małe litery.

Przykład:

KOWALSKI, A. (1976) ... .

KOWALSKI, A. (1978) ... .

KOWALSKI, A., MALINOWSKI, B. (1976a) ... .

KOWALSKI, A., MALINOWSKI, B. (1976b) ... .